Hizbchilarning maqsadlari

JAHOLATGA QARSHI MA’RIFAT

“Hizb”ning asl maqsadlariga nazar solinsa, ularning tanlagan uslubi Rasululloh va sahobalar uslubiga bir necha jihatdan zid va qarama-qarshi ekani namoyon bo‘ladi.

Birinchidan; “Hizb”chilar “men musulmonman”, deguvchi mo‘min-musulmon xalqni da’vat qiladi. Bunda ular avval jamiyat a’zolarini yoppasiga imonsizlikda ayblab, kufrga hukm qiladilarda, ana undan keyin “qayta islomlashtirish” harakatiga o‘tadilar. Rosululloh va sahobalar esa, “men mushrikman”, deb budlarga topinuvchilarni da’vat qilar edi. musulmon bo‘lganlarni esa, amali solihda bardavom bo‘lishga chaqirar edilar.

Ikkinchidan; “Hizb” o‘zining “islomi”ga da’vat qiladi. Rosululloh va sahobalar esa, sof Islomga da’vat qilar edi.

Uchinchidan; Hizb faoliyatini musulmonlardan, vatanparvar shaxslardan, musulmonlarning rahbarlaridan yashiradilar. Rasululloh va sahobalar esa Islomning avvalida o‘z da’vatlarini faqatgina islom dushmanlari sanalmish mushriklardan yashirar edilar.

To‘rtichidan; “Hizb” da’vat qilinmish shaxslarga avval, o‘zi yashab turgan ona vataniga nisbatan bo‘lgan mehr tuyg‘usini so‘ndirib, “tug‘ilib o‘sgan vatanga sadoqatli bo‘lish shart emas, masjid minoralar bor hamma yer bizning vatandir, diniy erkinlik (bunda ular o‘z faoliyatlarini bemalol olib borishni nazarda tutatidar) yo‘q yerni tark etish, hijrat qilish farz, beg‘am yashab yurish yaramaydi, urush-janjallar girdobida qolgan birodarlarimizga yordam uchun jangga otlanmoq darkor ” kabi sohta shiorlar ostida kosmopolitizm (vatanparvarlik, halqlarning o‘z milliy suvereniteti va mustaqilligini va milliy madaniyatni inkor etuvchi reaksion g‘oya)ni diniy niqoblar ostida singdirishga urinadilar. Rosululloh va sahobalar esa, eng avval Allohni bir deb bilish, payg‘ambarni haq, deb tan olish, ota-onaga yaxshilik qilish, boshliqqa itoat etish, qullar hatto kofir bo‘lsa ham xo‘jayinlariga ito’at qilishga, vatanga sadoqat, vatan ravnaqi uchun fidoyi bo‘lish kabi ezgu ishlarga chaqirar edi.

Beshinchidan; Hizbning da’vati tasiriga tushganlar kosmopolistga aylanadilar. Natijada, o‘z vatanini yomon ko‘ra boshlaydi; Vatandagi milliy an’ana va qadriyatlar ko‘ziga xunuk ko‘rina boshlaydi; Davlati siyosatiga qarshi bo‘la boradi; O‘z davlatini “kofir tuzumi”, deb o‘ylaydi; ulamolarini ayblaydi; ota-onasini kofirga chiqaradi; qo‘shnisini so‘yib ketadi; Yurtini portlatadi, Vatanini sotadi ... Rosululloh va sahobalarning suhbati va da’vatidan nasibador bo‘lganlar esa, buning aksi o‘laroq, yomon xulqlardan voz kechar, jinoyatlardan voz kechib, yaxshi va ezgulik qilishga oshiqar, muhtojga yordam berar, yurti va vatanini obod etish harakatiga tushar edi.

Islom fiqhida “hizb”ning bu kabi xufyona harakatlarini fitna deyiladi. O‘zlari esa fitnachilardir! Qachonki, g‘arazli maqsadlari sari hokimiyatga bosh ko‘tarsalar, buni “bag‘y”, deyiladi, o‘zlarini esa, “bog‘iy”, deyiladi! Islom qonunshunoslari tarafdan bog‘iylarga tayinlangan qator jazo choralari bor:

Odil podshohga qarshi chiqqan isyonchi bog‘iylarga qarshi urush qilish, ularni o‘ldirish joizdir, deb ahli ilmlar ijmo’ qilganlar. Bu hukm butun ahli sunnat jamo’asining ittifoqiy qaroridir. Qachonki biror kishi o‘z yaqinlaridan biror bog‘iylik yo‘liga o‘tgan shaxsni o‘ldirsa, qatl etilganning merosidan aslo mahrum etilmaydi. Vaholanki inson o‘z yaqinlaridan birining joniga qasd qilsa, qotil maqtulning merosidan mahrum etiladi. Inson qachonki bog‘iylar safiga qo‘shilib, bu yo‘lda o‘ldirilsa, unga janoza namozi o‘qilmaydi, balki oddiy hayvon kabi ko‘mib yuboriladi. Bu ham butun islom olamida ahli sunnat ulamolarining ijmoiy qaroridir!

Manbalar asosida Nurulloxon JAMALOV tayyorladi.

Manba: muslim.uz